Síðasta gangan. Innanbæjar svo að engar hrikalega afleiðingar yrðu ef krakkar týndust í myrkrinu. Við vorum sex sem týndumst í myrkrinu. Við gengum um í kuldanum og okkur leið ekki vel. Loks komum við að kirkju. Kirkjan stóð þarna sem bjarg. Við sáum ljósið. Við fundum ylinn. Við frelsuðumst ekki. Við lugum að krökkum. Í kirkju. Ætli við förum til Helvítis? Á dómsdegi skal ég sverja að það var óvart. Krakkarnir sögðu okkur að við værum á Íslandi. Þá brá okkur og við sögðum "ha? Erum við á Íslandi? Hvernig komumst við til Noregs?" síðan hélt þetta áfram þar til krakkarnir voru búnir að útskýra mjög vel hvernig við kæmumst til Noregs og við útskýrðum fyrir þeim að íslenska og norska væru mjög svipuð tungumál. Foreldrar sóttu krakkana og rútan frá MH sótti okkur.
Síðasta eðlisfræðiprófið. Ég er svo fegin því að eiga engin eðlisfræðipróf eftir á þessu ári, ein tímaritgerð í stjarneðlisfræðinni, annars ekkert! Þessu verð ég að fagna.
Síðasta setningin. Mamma vill fá tölvuna.
